Perspektywy 2023, 2030, 2050

Na koniec 2022 r. Grupa PGNiG stworzy z Grupą Orlen i Lotos multienergetyczny koncern, który jest liderem w Polsce, ale też znaczącym graczem na rynku gazu w regionie Europy Środkowo-Wschodniej. Będzie hubem gazowym dla całego regionu na bazie terminala LNG w Świnoujściu oraz całej rozbudowanej infrastrukturze transgranicznej, w tym połączenia z Norwegią i Danią – Baltic Pipe. Dzięki rozbudowie infrastruktury gazowniczej osiągnięto realną dywersyfikację źródeł i kierunków dostaw gazu ziemnego, co jest fundamentem bezpieczeństwa energetycznego Polski, szczególnie wobec obecnej wojny w Ukrainie wywołanej przez agresję Rosji.

Grupa PGNiG swoją tradycyjną działalność poszukiwawczo-wydobywczą opartą na gazie ziemnym bilansuje rozwijanym dynamicznie nowym segmentem OZE. Stale rozwija swoją obecność w ciepłownictwie, gdzie jest integratorem całej branży. W tym segmencie zwiększa swoje aktywa oraz realnie wprowadza dekarbonizację energetyki, poprzez systematyczne przechodzenie na siłownie gazowe, czy w oparciu o OZE, wymieniając tym samym starsze piece węglowe. Jednocześnie Grupa stale wspiera rozwój nowych technologii i wdrażanie ich do biznesu – szczególnie technologii wodorowych. W roku 2022 multienergetyczny koncern, którego częścią będzie PGNiG ma stworzyć spójny łańcuch kompetencji wodorowych, który pozwoli na dalszy rozwój biznesowy tego obszaru.

Perspektywa roku 2030 to horyzont czasowy polityki klimatyczno-energetycznej Unii Europejskiej do roku 2030.

ROK 2030

  • Zgodnie z Krajowym planem na rzecz energii i klimatu 2021-2030 odbywa się m.in.:
    • dalsza dekarbonizacja energetyki polskiej – do poziomu 56 -60 % udziału węgla w miksie energetycznym (obecnie udział węgla na poziomie ok. 71 %*)
    • udział OZE w finalnym zużyciu energii brutto na poziomie 21-23 % (rok bazowy w 2015 – 15 %), w tym wzrost udział OZE w elektroenergetyce ma osiągnąć ok. 32 %
    • rozwój ekologicznych i efektywnych systemów ciepłowniczych. W 2030 r. co najmniej 85 % spośród systemów ciepłowniczych lub chłodniczych, w których moc zamówiona przekracza 5 MW, ma spełniać kryteria efektywnego energetycznie systemu ciepłowniczego. Cel ten ma być osiągnięty m.in. poprzez:
      • rozwój kogeneracji,
      • uciepłownianie elektrowni,
      • zwiększenie wykorzystywania OZE i gazu ziemnego w ciepłownictwie,
      • zwiększenie wykorzystywania odpadów na cele energetyczne,
      • zapewnienie warunków zwiększenia wykorzystania ciepła systemowego.
    • Utrzymanie poziomu wydobycia gazu ziemnego w Polsce na poziomie ok. 4 mld m³ rocznie oraz próba jego zwiększenia przy wykorzystaniu innowacyjnych technologii, pozwalających na wyższą efektywność wydobycia.
    • Zwiększenie pojemności podziemnych magazynów gazu do min. 4 mld m³ do sezonu zimowego 2030/2031 oraz zwiększenie aktualnej maksymalnej mocy odbioru gazu z instalacji magazynowych z 48,7 mln m³ na dobę do min. 60 mln m³ na dobę.
    • Rozwój e-mobilności i paliw alternatywnych w transporcie, w tym gazu ziemnego w formie CNG i LNG czy wodoru. Jego podstawą będzie popularyzacja paliw alternatywnych w transporcie, z równoległym rozwojem infrastruktury dystrybucyjnej.

* https://www.are.waw.pl/o-are/aktualnosci/w-2021-udzial-mocy-weglowych-w-krajowym-miksie-spadl-do-58-5

Czwarta rewolucja przemysłowa, tzw. „Przemysł 4.0”, dotyka w chwili obecnej niemalże każdego sektora związanego z produkcją przemysłową. Idea ta opiera się na wykorzystaniu i integracji różnorodnych technik cyfrowych, takich jak: Internet rzeczy (ang. IoT – Internet of Things), Big Data, inteligentne sensory, czy też rozszerzona rzeczywistość (ang. AR – Augmented Reality), w celu kompleksowej automatyzacji procesu produkcyjnego oraz przeniesienia części procesu decyzyjnego na poziom sztucznej inteligencji (ang. AI – Artificial Intelligence).

Tak istotny trend w przemyśle wpłynął na sektor gazu, paliw i energii oraz pozwala na cyfrową optymalizację większości obszarów działalności przedsiębiorstw. Szacuje się, że do 2024 roku światowy rynek rozwiązań typu Digital Oilfield osiągnie wartość 30,4 miliardów USD, co będzie wzrostem o ponad 26% w stosunku do wartości tego rynku na 2019 rok (wg. danych „Digital Oilfield Market” MarketsandMarkets).

Obecnym polskim przykładem, wpisującym się w obszar digitalizacji procesów przemysłowych, jest projekt Zintegrowany System Zarządzania Złożem, który wspiera optymalizację działalności wydobywczej PGNiG. W procesie poszukiwania i eksploatacji złóż biorą udział m.in. geolodzy, inżynierowie złożowi i produkcyjni oraz ekonomiści. W każdej z tych dziedzin niezależnie tworzy się, gromadzi i wykorzystuje ogromne ilości danych. Platforma „Cyfrowe złoże” integruje wyniki pracy specjalistów z różnych dyscyplin w jeden model złożowy, jednocześnie ułatwiając optymalne wykorzystanie danych. Ten cyfrowy model pozwala m.in. symulować różne scenariusze wydobycia z kilku złóż jednocześnie, zwiększać dokładność prognoz, optymalizować program wierceń, analizować efekty planowanych inwestycji (CAPEX) oraz optymalizować zużycie energii (OPEX), jak również łańcuchy dostaw.

Nieuchronnym efektem postępującej cyfryzacji i rozwoju Przemysłu 4.0 jest to, że przedsiębiorstwa zaczynają tworzyć i akumulować nowy rodzaj zasobów – dane. O ile w podstawowych zastosowaniach najważniejsze były zawsze najbardziej aktualne dane opisujące stan procesów, o tyle w bardziej zaawansowanych zastosowaniach, coraz większą wartość zyskują dane historyczne. Mogą one posłużyć np. do stworzenia modelu predykcji awarii urządzeń, optymalizacji procesów wydobywczych, wirtualnego poszukiwania złóż naturalnych itp. W tradycyjnych branżach przedsiębiorstwa mają jeszcze dość ograniczoną wiedzę na temat tego, jakie dane posiadają, jak mogą je wykorzystać i jaką mają potencjalną wartość. To oczywiście będzie się zmieniało z czasem, a dla najbardziej aktywnych i sprawnych firm w sektorze, dane i oparte na nich usługi mogą stać się nawet nową linią biznesową. Aby myśleć o eksploracji i realnym korzystaniu z tej nowo budowanej wartości, firmy muszą zmierzyć się z szeregiem nowych wyzwań i zadań związanych ze świadomym podejściem do zarządzania danymi, informacjami i wiedzą, wdrażając np. procesy i rozwiązania typu Data Governance (więcej na ten temat w raporcie opublikowanym w 2019 r. przez PGNiG – W kierunku energii przyszłości).

Obszar odnawialnych źródeł energii stanowi w chwili obecnej jeden z kluczowych obszarów wyzwań technologicznych sektora gazu, paliw i energii. Wspiera go unijna polityka neutralności klimatycznej (Europejski Zielony Ład), co przekłada się na preferencje finansowanie inwestycji w OZE. Jednocześnie rozwojowi tego obszaru sprzyja konieczność dekarbonizacji energetyki. Gaz ziemny jak również energetyka jądrowa dla OZE może pełnić rolę stabilizatora systemu.

Dodatkowym czynnikiem rozwoju OZE jest pobudzanie rynku małych producentów energii, prosumentów oraz firm tworzących innowacyjne rozwiązania z obszaru produkcji, dystrybucji czy magazynowania energii z OZE (więcej na ten temat w raporcie opublikowanym w 2019 r. przez PGNiG – W kierunku energii przyszłości).

W branży gazowniczej istotnym źródłem odnawialnym może być biometan otrzymywany w wyniku procesu fermentacji biomasy, wtedy powstaje biogaz, który po oczyszczeniu staje się biometanem. Grupa PGNiG planuje do końca 2030 r. osiągnąć wolumen ok. 4 mld m³ biometanu w polskiej sieci dystrybucyjnej.

Liquefied Natural Gas (LNG), czyli ciekły gaz ziemny, jest rodzajem paliwa, które zaczyna odgrywać coraz większą rolę w globalnym, ale także krajowym, miksie energetycznym i na który zwraca się szczególną uwagę jeżeli chodzi o rozwój innowacji. Wynika to z istotnej przewagi LNG nad innymi kopalnymi surowcami energetycznymi, a w szczególności:

  • niskiej szkodliwości ekologicznej – LNG jest paliwem, którego proces spalania nie generuje szkodliwych pyłów ani dymów, a wydzielanie CO₂ w tym procesie jest o 30% mniejsze, niż podczas spalania oleju opałowego czy węgla,
  • wielu możliwości wykorzystania – LNG może służyć jako tradycyjne paliwo do produkcji energii w wielkoskalowych elektrowniach, może stanowić surowiec dla małych instalacji energetycznych lokalnych przedsiębiorców, jak również z powodzeniem może być paliwem do silników spalinowych wykorzystywanych w transporcie drogowym, kolejowym lub wodnym.

Powyższe zalety powodują, że zainteresowanie LNG rośnie. Trend ten potwierdzają prognozy, które wskazują, że do 2050 roku produkcja LNG sięgnie 630 milionów ton rocznie. W stosunku do 2016 roku będzie to wartość niemal trzykrotnie wyższa. Do obszarów technologicznych związanych z LNG, na których w najbliższych latach skupione zostaną prace rozwojowe, należy zaliczyć w szczególności:

  • technologie FLNG (ang. Floating Liquefied Natural Gas), które umożliwiają produkcję LNG na morzu, bezpośrednio przy gazowych złożach morskich, co pozwala na redukcję kosztów produkcji LNG nawet o 50% (Global Natural Gas Insights 2019” IGU),
  • technologie związane z transportem, obejmujące zarówno infrastrukturę tankowania, jak również tworzenie bardziej efektywnych pojazdów LNG.

Rozwój technologii LNG stanowi impuls do rozwoju gazomobilności, która może stanowić alternatywę dla pojazdów elektrycznych, w szczególności dla transportu ciężkiego. Trend ten umożliwia firmom z sektora rozwój nowych modeli biznesowych, skierowanych zarówno do klientów indywidualnych, jak i instytucjonalnych. Ze względu na to, że skroplony gaz ziemny pozwala sprostać restrykcyjnym wymogom Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO), zarówno porty, jak i producenci statków przyglądają się technologiom umożliwiającym stosowanie LNG w napędach statków. Warto odnotować, że wiosną 2019 roku w Porcie Gdynia przeprowadzono jedną z pierwszych w Polsce operacji komercyjnego bunkrowania statku paliwem LNG dostarczonym przez PGNiG (więcej na ten temat w raporcie opublikowanym w 2019 r. przez PGNiG – W kierunku energii przyszłości).

Grupa PGNiG w 2030 r. będzie częścią nowoczesnego koncernu multienergetycznego, który w obszarze obecnej działalności biznesowej Grupy poza tradycyjną działalnością opartą na gazie ziemnym będzie miał dobrze rozwinięty segment OZE. Koncern będzie odgrywał znaczącą rolę na rynku OZE, w tym także w oparciu o biometan.

Ponadto w 2030 r. multienergetyczny koncern, którego część będzie stanowił PGNiG, będzie liderem branży ciepłowniczej w Polsce, gdzie jako integrator będzie kontynuować dekarbonizację ciepłownictwa w oparciu o gaz, atom i OZE.

Ponadto rozwiązania wodorowe będą tworzyły oddzielny segment biznesu i nadal będzie trwał proces rozwoju tego obszaru.

Perspektywa roku 2050 to horyzont czasowy do którego Unia Europejska ma osiągnąć neutralność klimatyczną.

ROK 2050

  • Neutralność klimatyczna – Unia Europejska staje się neutralna klimatycznie. W 2019 roku Komisja Europejska ogłosiła, że chce aby do 2050 r. Europa stała się neutralna dla klimatu. Zgodnie z życzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady Europejskiej przedstawiona przez Komisję wizja przyszłości neutralnej dla klimatu obejmuje prawie wszystkie dziedziny polityki UE i jest zgodna z celem porozumienia paryskiego, jakim jest utrzymanie wzrostu temperatury znacznie poniżej 2°C i próba obniżenia tego wzrostu do poziomu 1,5°C (więcej).

Multienergetyczny koncert, którego częścią będzie PGNiG, do 2050 r. będzie coraz mocniej wykorzystywać alternatywne gazy – wodór oraz biometan, tworząc z nich oddzielne segmenty działania biznesowego. Będzie pionierem w dążeniu do zeroemisyjności oraz fundamentem dla realnych zmian miksu energetycznego w oparciu o gaz, atom i OZE (głównie w oparciu o fotowoltaikę, energię wiatrową i biogaz). W obszarze ciepłowniczym będzie dążyć do całkowitego przejścia na powyższe źródła energii. Stały rozwój nowoczesnych technologii zapewni mu dynamiczne wyjście na rynek z portfoliem produktów przyszłości.

Wyniki wyszukiwania